Komentarze: 2
Suknia – wierzchni strój kobiecy, jednoczęściowy, okrywający tułów i nogi, często także ręce; zwłaszcza strój uroczysty, bogaty.
W terminologii łowieckiej jest to sierść zwierzyny płowej, upierzenie ptaków.
W starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie używano strojów z nie krojonych płatów tkaniny, takich jakie zeszły z krosna. Sztuki tkanin drapowano dopiero na figurze, tworząc łukowate fałdy. Damy egipskie nosiły bardzo obcisłe, zszyte na boku suknie zakrywające piersi i sięgające do kostek, przytrzymywane ramiączkami. Suknie były białe, rzadziej żółte i czerwone.
W okresie Średniego Państwa suknie były wzorzyste, o motywach układanych w poprzeczne pasy.
Rozwój ubioru greckiego szedł w kierunku prostoty natomiast strój rzymski był jego odwrotnością. Od bezpretensjonalnej formy okresu surowych obyczajów republiki do pełnych przepychu, często graniczących ze złym smakiem ubiorów z okresu cesarstwa.
Ubiór Rzymian odzwierciedlał ich charakter, podkreślał bardzo silnie hierarchię społeczną, obwarowując prawem nie tylko formy zasadnicze, ale i szczegóły wraz z barwami ubiorów.
